Âşık Veysel'e
Hakaret değildir sana muradım
Yıllar yılı Veysel’imi aradım
Benim sadık yarim anam avradım
Neden sadık yarin kara topraktır
Topraktan yapılır kılıçla kama
Toprağın güneşi benzer akşama
Mahzuni Veysel’in yavrusu ama
Neden sadık yarin kara topraktır
Aşık Mahzuni Şerif
Bugün Aşık Veysel'in ölüm yıldönümü
(21 Mart 1973)
Bu dünyadan bir ozan geçti...
Gözleri kapalı, gönlü açık bir âşık geçti...
Aşık Veyseli ölüm yıldönümünde saygıyla özlemle ve rahmetle anıyoruz..🙏
♥️
DOSTLAR BENİ HATIRLASIN
Ben giderim adım kalır
Ölümlerine yakın sevilir babalar!
“Babalar alnımıza yazılan yalnızlıklardır” (H.Ali
Topbaş).
Franz Kafka’nın “
Babaya Mektup”unu okurken yalnızca dünya edebiyatında değil, bizim edebiyatımızda da baba oğul ilişkisini anlatan birçok hikâyenin ve romanın olduğunu fark ettim. Nitekim Oğuz Atay’ın “Korkuyu Beklerken”deki “Babama Mektup”undan Orhan
A. Veysel’in vefat şiiri
Ben giderim adım kalır
Dostlar beni hatırlasın
Düğün olur, bayram gelir
Dostlar beni hatırlasın
Can kafeste durmaz uçar
Dünya bir han, konan göçer
Ay dolanır, yıllar geçer
Dostlar beni hatırlasın.
—-
Sayfa 24Kitabı okudu
Âşık Veysel ve David Bowie. Yere yatmış gökyüzüne bakarken, sadece üçümüzün anladığı bir dilden konuştuklarını hayal ederdim. Veysel toprağı anlatırdı. Antik çağların Yunanlı bir filozofunun Arkhe’yi bulduğunu düşünmesi gibi toprağın hükümdarlığını anlatırdı. Ekmeğini yediği toprağa gömülmenin nasıl bir duygu olduğundan bahsederdi. Ve cesedinden var olup torunlarını doyuracak olan ekmeğin gücünün sırrını anlatırdı. Bowie ise değişimi söylerdi. Değişmenin sihrini. “Changes” ismindeki şarkısını fısıldardı kulaklarımıza... Ben dinler ve seyrederdim. On dört yaşımda ve sarhoş. Dinlerdim Bowie ile Veysel’in doğaçlamasını. Sonra uyurdum.
“Gidin” derdim. “Görmesinler sizi. Ben sizi, bir gün hatırlarım elbet. Elbet yakalarım ben sizi. Siz gidin...”
Yıllar geçti ve hatırlıyorum. Onlar yine konuşuyorlar aralarında. Bazen kısa melodiler duyuluyor ağızlarından saçılan. Ama artık pek bir anlam veremiyorum söylediklerine. Anlayamıyorum ağızlarından dökülen kelimeleri. “Büyüdün!” diyorum kendime. “On dört yaşının hayalet arkadaşlarını tanıyamıyorsun artık...”
Sayfa 112Kitabı okudu
Nasıl bir kafa?
Uzun yıllar önce Veysel anlatmış, demişti ki: “Bir zamanlar Sivasa sazımla inemez olmuştum. Bir polis, bir candarma, sazımı görmesin, hemen elimden alıyorlar, doğru fırına atıyorlardı. Bir zamanlar Sivasa saz dayandıramaz olmuştum.”
O zamanlar Sivasta niçin Aşık Veyselin sazını alırlar da yakarlardı? Şükrü Kayanın Dahiliye Vekilliği sıralarındaymış. Ahmet Kutsi Tecer de tam bu sıralar Sivasta öğretmenmiş. Bir gün Veysel ona gelmiş. Tecer: “Hani sazın?” diye sormuş. Veysel de başına gelenleri anlatmış.
Ahmet Kutsi Tecer, valiye gitmiş:
“Vali bey,” demiş, “bugün polisler Aşık Veyselin sazını almışlar, fırınlamışlar. Doğru mu bu?”
Vali:
“Doğru,” demiş.
Tecer:
“Neden?”
Vali:
“Saz çalmak gericiliktir. Saz gerici bir müzik aletidir. Dahiliye Vekaletinden öyle emir aldık.”
Sayfa 308Kitabı okudu
Aşık Veysel' in Benim Sadık Yarim Kara Topraktır Eserine Karşılık Olarak
Koyun vermiş kuzu vermiş süt vermiş
Fakirin hakkını neden kıt vermiş
Fakirler ot yutmuş, beyler et yemiş
Neden sadık yarin kara topraktır
Hakaret değildir sana muradım
Yıllar yılı Veysel’imi aradım
Benim sadık yarim anam avradım
Neden sadık yarin kara topraktır
Topraktan yapılır kılıçla kama
Toprağın güneşi benzer akşama
Mahzuni Veysel’in yavrusu ama
Neden sadık yarin kara topraktır
~AŞIK VEYSEL~ 🙏🌹 "YANLIŞ BİLİNEN ÇARIK HİKAYESİ"
Aşık Veysel'in kendisini terk edip giden eşinin çarık hikayesinin gerçek olmadığını büyük oğlu Ahmet Şatıroğlu doğruladı. Belki de yıllarca masumane bir hikaye olarak dilden dile dolaşan bu efsane benim yüreğimi sızlattığı gibi birçoğumuzun da